Met de zaken van meneer de G. gaat het voorlopig heel goed. Toch is het maar een tussenstation voor hem, het aan de praat maken van een oliefabriekje is maar flutwerk voor een man met zulke capaciteiten. Als alles straks een beetje rustig is gaat hij zijn kansen pakken. Dan gaat er wel wat anders gebeuren. Hij komt voor heel andere dingen.

   Met een paar flinke zakken geld van de bank worden grote partijen copra van de bevolking gekocht. Alle kleine boertjes met een paar klapperbomen werken zich uit de naad om te kunnen leveren. Met goed geld is weer van alles te koop bij de Chinezen. Iedereen heeft gebrek, iedere cent is welkom en wordt direct uitgegeven. Zo komt het nieuwe bedrijf weer een beetje op gang.

    Het burgerbestuur wordt wakker en mensen van de Resident komen eens kijken of er wat voor hen te doen is. Een burger Politie onderdeel van een heel onduidelijke etnische  samenstelling strijkt neer op de oliefabriek. Het zijn  twee Indo’s, een paar Javanen in de lagere rangen en voor het vuile werk een stel daarvoor zeer geschikte Timorezen. Ze hebben af en toe een verdachte van een duister misdrijf te pakken en hun ondervragingstechniek is weinig van zachtzinnig. Gewoon met de bamboelat  op de blote voetjes en als dat niet werkt een eerbiedig kerstkaarsje onder de hielen of nog beter de achillespees en de arrestanten vertellen direct heel ingewikkelde verhalen. Het helpt wel, zelfs als je even niet oplet worden je spullen niet onmiddellijk  meer onder je handen vandaan gehaald!

   Tussendoor doet de batterij nog wat aan sociaal werk in  de jeugdsector. Als gevolg van de acties van de Japanners, Ghurka’s en de brengers van ‘Orde en Vrede’ plus de onderlinge schurkerijen van de echte rechthebbenden op Insulinde, wemelt het overal van de weeskinderen. En al die honderden, misschien wel duizenden gastjes moeten hun eigen kostje maar zien op te scharrelen. En dat lukt, gezien de vele karkasjes niet erg best, uitgestoten door de dessahgemeenschap wordt het leven keihard. Goedwillende lieden van de batterij verzamelen, bedelen of  stelen domweg een massa etenswaren bij elkaar en er wordt een hele ochtend besteed aan het koken van een ‘eenvoudige maar zeer voedzame maaltijd’ voor honderd kinderen. Wanneer de voedering bij de poort een aanvang zal nemen gebeurt een ramp, veroorzaakt door enige wereldvreemdheid en onkunde op het gebied van de zieleroerselen van uitgehongerden van de uitdelers. De hele horde stort zich op de gamellen, bussen en schalen. Ze gaan tekeer als liberalen die een ander mens helemaal niks gunnen, vechten als wilden en alles gaat onderste boven. Resultaat: een paar uur hecht- en naaiwerk in lillend vlees en het gipsen van botbreuken in ledematen voor de dokter en zijn helpers en niemand heeft wat te vreten. De uitdelers hebben het geleerd en de volgende dag  zet de ordedienst de troep genadeloos met een paar flinke bamboelatten in gelederen van drie. Hoe is het mogelijk dat je zo als hier keihard op kinderen in kan slaan. Ook de receptuur van de noodkeuken wordt in overleg bijgesteld. In de eerste dagen zorgt het degelijke batterijvoer voor ongewenste repercussies in de darmen van de bevoordeelden.

   Meneer de G. krijgt een zeer bijzondere opvolger. Een Heer van de zeer oude stempel. Waar de status verworven is om in de stijl te kunnen leven zoals deze Heer het doet zal het enigma van deze eeuw blijven. Hetzelfde geldt voor het zonder limieten de beschikking hebben over zeer krachtige en hoogwaardige kasmiddelen. Grenzen hieraan schijnen zich ergens in eindeloze verten te bevinden en komen nimmer in zicht! Vage geruchten spreken van een onbeperkt crediet bij de familie Oen en de bijbehorende Suikercongsi, gelukkig weet niemand er het fijne van en blijft het sprookje verder een langdurig leven leiden.  Deze goede man gaat het management van  het bedrijf overnemen. Meneer van Vlaanderen ongeveer honderdentwintig kilo, schoon aan de haak, normaal een halve liter Bols en zes liter Anker en vier maaltijden met een niet te berekenen calorische waarde per dag.  Voor Zon- en Feestdagen en bijzondere gelegenheden gelden geen limieten en iedereen is altijd op ieder uur van de dag of de nacht van harte welkom. Echt een Heer van ver voor de laatste oorlog. Heeft het oude Inje nog in volle Glorie meegemaakt en de verlanglijst, die veertien dagen voor aankomst  aan het bord in het kantoor bij meneer de G. hangt, getuigt hier van: 3 dozen Bols, 3 dozen Scotch, 3 kisten Anker (van 50 fles), veel conserven van de Hongkong Chinees en nog veel meer spul om lekker te smikkelen en als het even kan een koelkast van driehonderd liter! De boodschappenlijst voor de passar vermeldt meer dan vijftig artikelen, waaronder twintig onsblikjes Beluga kaviaar.(Alleen via een spéciale leverancier in Rusland per Constellation in te vliegen).  Voor de huishoudelijke bezetting: 2 bedmeiden voor de koude voeten, het lekker badderen en masseren en wat er verder nog ter tafel komt,  2 wasbaboes, 2 kokkies, een mannetje voor de kebon, een djongos en een mandoer om de zaken op orde te houden! Verder natuurlijk een flinke djaga om nachtelijke dieven en ander ongedierte op een redelijke afstand te houden. Verder de nodige kasten en tafels en een kingsize bed van 200 x 300 cm. De tukan kaju timmert een ledikant in elkaar en in samenwerking met een Chinese beddenmaker komt het lusthof, voorzien van klamboe, sluimerrollen en verder alle mogelijke accessoires op tijd klaar. Alles is berekend op zwaar en intensief gebruik!  Een oude mandoer, nog goed op de hoogte  van de wensen en verlangens van een echte oude koloniale heerser zorgt voor de invulling van de personeels- en loonlijsten, strak in overleg met een Chinese bordeelhoudster, die evenmin achterloopt. De dokter voert een zeer nauwkeurige inspectie uit wat betreft de gezondheid. Voor de dames die voor de meer intieme bezigheden worden gerecruteerd wordt een strikt te volgen labocircuit gevolgd. Voor alle zekerheid alles nog eens in duplo in een peperduur chinees lab in Singapore.

   Geheel in de stijl en volgens de nauwkeurige instructies van meneer van Vlaanderen  wordt het feest voor de opening van de fabriek georganiseerd.

   Voor meneer van Vlaanderen is vervoer over de weg veel te belastend en hij wordt met een Pipercub afgezet op de oude Japanse landingsstrip achter de fabriek. Na het wegslepen van alle troep en het dichten van een paar gaten is dat ding nog best te gebruiken.
Na de luchtlanding speelt de ambonese band van Atta Kwassi een zeer onduidelijke welkomst hymne die regelmatig, net als bij de redevoeringen van de Ouwe, te pas en te onpas door applaus en luide toejuichingen overstemd wordt.

   Meneer van Vlaanderen is door het hele gebeuren een beetje van streek geraakt en zijn nieuwe bedmeiden zetten hem vlug op een stoel en soppen hem met koud water en een flinke scheut 4711 af. De dokter neemt zijn bloeddruk en hartslag op en adviseert een dubbele Scotch! Het gaat al vlug weer, tot ieders opluchting, een stuk beter met meneer. Hij geniet zichtbaar van zijn drankje. 

   Om vreselijke rampen en magistrale tegenspoed te vermijden: een verbasterde Javaans-Blanke plechtigheid om Allah in de hemel op zijn gemak te stellen en zijn trawanten in de hel  om de tuin te leiden! De OLHbeestjes komen samen in hun Jeep aangescheurd, gaan aan het werk met de wijwaterkwast en het woord van de profeten en zijn alweer binnen een uur stomlazarus. De kop van een geslachtofferde sapi wordt voor de poort van de fabriek begraven en de rest gaat naar de armen in de kampong, die ook wel eens een lekker stukje vlees mogen hebben.voor de komende  dagen. Aansluitend voor  de oude gelovige Javanen en een paar andere nette mensen eerst een korte slamatan,  waar iedereen heel ingetogen met een hapje en een slokje koffie of thee of sapje aan meedoet. Op uitdrukkelijk verzoek van een paar oud-Mekkagangers leest Leo onder doodse stilte een paar zeer geliefde verzen uit de Koran en de stokoude bevende hadji’s houden heel lang zijn handen vast en zij bevelen hem aan in de allerhoogste gunsten van de Almachtige! Na het vertrek van deze brave lieden een klein voorproefje van wat er voor de volgende dagen nog meer te verwachten is.

   Het voorproeven duurt tot diep in de nacht en eindigt in de totale dronkenschap van bijna alle aanwezigen. Bij de Amsterdammers zijn  ze voor een poosje weer op bekend gebied: alles ligt voor Pampus. Bang voor een overval van de TNI of een andere club is niemand. Volgens een algemeen en door niemand betwijfeld Geloof  geldt al eeuwenlang in de hele Oost de overtuiging dat een dronken Hollander onmiddellijk levensbedreigend is voor iedereen die het onmogelijke lef heeft een vinger naar de zuiplap uit te steken. Wat er gebeurt als deze regel getoetst wordt op een totaal bezopen Para-compie, zoals eens op een keer in de buurt van Tjimahi, daar durven ze bij het KNIL, zelfs in een staat van volledig comateus délirium,  niet eens meer  aan te denken! De gevolgen voor het  getroffen onderdeel  van de Siliwanghi, worden pas over honderd jaar bekend, als de huidige door leugens vervuilde  algemene geschiedenis weergave door een paar nette rechtschapen en eerlijke en verstandige mensen naar de enige waarheid zal worden herschreven! Onze lieve goedbedoelende meneer Dr. Lou de Jong heeft het ook allemaal maar van horen zeggen en eerst in Londen en later thuis de rest er  bij verzonnen! Je moet er heel wat voor over hebben om een paar miljoen te ritselen! Laat dat maar over aan zulk een magistrale uitbater van de nationale gevoelens.

   Krijn en z’n maten doen volop aan het feest mee,  alleen Leo heeft het niet erg naar zijn zin. Altijd voorzichtig en hij is bang dat er narigheid komt als er dingen uit de hand gaan lopen. Hij beseft dat ze in een heel bijzondere positie verkeren, bij de Batterij zijn altijd kapers op de kust en je hebt  lui die de zon niet in het water kunnen zien schijnen. Matennaaiers wachten op hun kans en slaan toe als ze maar even de kans krijgen. Niet meedoen aan de grote zuippartijen en vooral opletten dat meneer de G. goed buiten schot blijft. Dat is een man die nog wel eens heel belangrijk zou kunnen worden! Leo heeft al gehoord dat het volgende project een grote rubberplantage in de buurt is en dat het heel interessant wordt.

   Voor de tweede dag staat een ouderwets plantersfeest op het program. De organisatie is overgelaten aan de nakomelingen van meneer Oei Tiong Ham, de man van 200 millioen ouderwetse rupiahs en nog zo’n bedragje maar dan voor alle zekerheid in gave dollars, nota bene in de vintage periode, tegenwoordig een bedrag naar dagwaarde dat ieders  voorstellingsvermogen ver te boven zou gaan. Tot de nalatenschappen van meneer Tiong behoort het tot in de verste uithoeken van deze onbeschaafde wereld beroemde établissement  Toko Oen. Gevestigd op de Djalan Bodjong in Semarang en dat is het absolute summum van Indonesische kookkunst, ontwikkelt door, God betert het, een pientere dame en  een paar sirih pruimende kokkies van altijd laveloze planters. Dat een dergelijke onderneming alleen maar met Chinees kapitaal en het daaraan gepaarde drie lagen diepgaande zakelijke inzicht in het oude Inje van de grond kan komen is voor iedereen die af en toe zijn ogen uitwrijft  en een beetje op de hoogte en  bij de tijd is gebleven een duidelijke zaak! Veel simpele lieden, wandelend over de Bodjong, steken nog altijd bijtijds over naar de andere kant wanneer zij Toko Oen naderen. Deze brave mensen vinden het ongepast de kostbare stoeptegels van dit Heiligdom met het vuil van hun schoenen te bezoedelen. Bij wijze van zeer grote uitzondering en alleen maar omdat meneer van Vlaanderen een  goede vriend van het Huis is, wordt de grote rijsttafel voor het feest op de tweede dag door Toko Oen verzorgd!
De dagen van het echte oude Inje herleven in een uithoek van Midden Java in een laatste stuiptrekking nog eens voor een enkel keertje, precies zoals meerdere malen in de boeken van onze grote illustere schrijvers is weergegeven. De grote hal van de fabriek wordt schoongemaakt en biedt al vlug plaats aan tweehonderd gasten aan acht tafels van vijfentwintig man. Iedere tafel heeft een aanvoerder die het tempo van het enorme vreet- en zuipfestijn aangeeft en voor de goede gang van zaken verantwoordelijk is. Meneer van Vlaanderen heeft hiervoor zijn meest intieme vrienden  van overal vandaan over laten vliegen. Honkong, Australie, Maleisië, Singapore, Manilla en uit een paar uithoeken van  de eigen Archipel. De leiding is dus in zeer geroutineerde handen en dat is absoluut noodzakelijk om de boel niet in een al veel te vroegtijdig infernaal pandemonium te laten eindigen!

   De helft van de gasten zijn  zwaargewichten uit de oude planters- en ondernemerswereld. Tot deze superkaste en met hetzelfde sop overgoten behoren ook een tiental olieboormeesters. Met een ongelooflijk fysiek en een door niets en niemand te overtreffen vreet en zuipvermogen. Hun verbale potentie heeft een volume qua décibels en internationale woordenrijkdom die nergens mee te vergelijken is. Het is een publiek geheim dat bovendien het libido van de heren een formaat heeft dat alleen maar als infernaal te duiden is.
 
   Overlevenden van de Oorlog en de Jappenkampen en totaal los van God en Gebod en de rest van het onnozele mensdom! Deze Godenzonen zijn  onmiddellijk te herkennen aan de  in prachtige kleuren gebatikte handgemaakte producten van een dure shirtmaker uit Hongkong, de pantalon getuigt van het zeer grote vakmanschap van de Chinese meesterkleermaker uit hetzelfde gehucht. Vanzelfsprekend een Rolex met diamanten inleg en veel ringen met dezelfde glimmertjes. Tussen de borstharen en aan de andere pols een zware schakelketting met een zooi ingelegde opalen en een met wit goud versierde plaatband van een zeer hoge karaats waarde. De enige middelen om de oorlogstrauma’s en het nooit meer te onderdrukken gevoel van hulpeloosheid hanteerbaar te houden en een soort verzekering voor onverwachte calamiteiten!
Voor op het hoofd een Australische bushhat van kangeroeleer en aan de voeten vanzelfsprekend een stukje puur Texaans vakwerk,  per paar honderd uur zwoegen van een meester leerwerker.

    De Brigade Commandant en de Resident hebben een ervaren zuipschuit als vertegenwoordiger gestuurd met een smoesje en een presentje en de echt nette mensen zijn wel zo wijs geweest om thuis te blijven. Krijn en nog een paar maten vullen de open gebleven stoelen aan de plantertafels op en maken kennis met de vertegenwoordigers van het tot zeer snel uitsterven gedoemde ras. Ze roken Havanna’s of het sigaren van vier centen zijn en de taal die ze uitslaan is alleen door de intimi enigszins te doorgronden. Krijn heeft al gauw in de gaten dat ze vlug gecharmeerd zijn van zeer grove godslasteringen en verzot  blijken te zijn op oud testamentische vervloekingen tot in het vierde geslacht. De Taele Kanaäns gaat er vlot in en de heren worden op hun wenken bediend met spreuken uit de hun onbekende woordenschat van de oude zeevissers van voor hun bekering door een gereformeerdebonds Ds. Delen uit de liederencyclus van de afdeling Veld worden al vlug met verve meegezongen, met volledig begrip voor de literaire kwaliteiten van de teksten, dolle pret alom.

   Rond de twintig ervaren kokkies uit de omliggende kampongs zijn onder leiding van een zestal dames en heren van toko Oen al dagenlang met de voorbereidingen bezig. Een prima gemeste en op zijn Japans gemasseerde vleeskoe uit de stallen van Congsi Oen is het eerste slachtoffer in de rij, die verder bestaat uit een kudde geiten, zes vers geschoten wilde zwijnen en een zwerm speenvarkens plus twaalf manden kippen. Zeer bijzonder en kostbaar zijn de met levensgevaar door arme sodemieters aan de Zuidkust verzamelde zwaluwnestjes. Voor de zeldzame honing uit een zestig meter hoge boom is in Nieuw-Guinea  minstens één Papoea doodgevallen. Alles  panklaar gemaakt op het beruchte en beroemde slachthuis in Semarang. De Anker brouwerij heeft een extra zwaar bier met een Hoera zwachtel voor de Oliebaron gefabriceerd en het is onbekend veel meer dan drieduizend liter! Verder zijn een aantal groenten en fruittuinderijen leeggeplunderd tegen een zacht prijsje. Een krakende zwaar overbeladen  vrachtwagen van de Congsi levert de rest van de onontbeerlijke zaken af.
 
   Het feest begint laat in de middag en het tafereel in de grote hal is adembenemend in zijn antieke overdadigheid. Het gedoe van de prinselijke nietsnutten op de schilderijen van de Koningin in het Paleis in den Haag  is hiermee  vergeleken maar  een benepen feestje van de leden van de geheelonthoudende Blauwe Knoop of van de Bond van Vegetariërs. Over de volle lengte van alle brede tafels een dijk van witte gestoomde rijst, niet om te eten maar  als versiering en later ter verhoging van de feestvreugde. Op iedere tafel twee speenvarkens aan het spit met de citroenappel of een djeroek in de bek. Tussen de stoelen bijzettafeltjes  en T-vormig nog eens een lange tafel op de hoeken van de hal en op de kopse einden van de lange tafels. De grote tafels zijn al afgeladen met alle soorten  fruit, snacks en heel luxe snoeperijen in de meeste sterktes en smaken uit de Archipel en  van ver daar buiten. Zelfs de dure Engelse dropjes en zuurtjes, net als in de winkel van de deftige buurman, zijn aanwezig en worden goedgekeurd door kenner Krijn! Voor iedere gast tien verschillende pakjes sigaretten, vanaf het passarmerk Pompa-kretek tot en met Chesterfield en Peter Artz en een mooi kistje sigaren assorti Davidoff. Massa’s grote glazen bakken met ijsblokjes en de drankvoorraad overtreft ieders voorstellingsvermogen!
Midden in de loods een hier nog nooit vertoond fenomeen: een pyramide van honderden glazen, op het hoogtepunt overlopend met champagne. Zelfs de oliebaronnen zijn sprakeloos.

   Alle borden en schalen en de vele honderden schaaltjes zijn van de eerste naoorlogse productie van een beroemde Engelse fabriek en het bestek komt uit een  toevallig in Salatiga gevonden Japanse oorlogsbuit, gereed en op tijd gered voor verzending naar de Keizer van Nippon. Opvallend weinig dames, eigenlijk alleen maar aan de tafel van het Burgerlijk Bestuur en die zijn al vertrokken voor dat het feest op zijn hoogtepunt is! Wel opvallend is een zware club officieren van het KNIL. Allemaal beroeps en ze hebben meestal een balk en een paar sterren en heel wat bataljons moeten het dus voor een dagje zonder bazen zien te doen! De echt grote en heel hoge  binken worden gehaald en gebracht met een Pipercub. De Luftwaffe waagt er zelfs een kreupele Dakota aan en het stinkende en rokende wrak komt iedere keer weer als door een Godswonder honderd meter voor de klappers op het eind van de strip los.  Stand moet er zijn! Na het feest gaan ze in een apart loodsje te bed onder spéciaal toezicht. Zeer noodzakelijk gezien hun status, zowel geestelijk als lichamelijk!

   Om vier uur begint het feest. Het startsein wordt gegeven met een ouderwets kanon en de slag dreunt nog lang na tussen de tjotjes tot in de verre omgeving. Als de rook is opgetrokken begint de gamelan te spelen en een paar schattige meisjes dansen voor meneer van Vlaanderen en bieden hem de sleutel aan voor de nieuwe fabriek. Meneer is tot tranen toe geroerd en pakt de meisjes op schoot en knuffelt de lieverdjes dat het een lust is. Met een paar gebaren in de ruimte opent hij met de sleutel de poort en een Chinese miljoenklapper heeft een paar minuten, alle zuurstof en een onhoudbaar lawaai nodig om de plechtigheid op kookhitte te brengen. Nog een halfuur blijft de witte rook de lucht verpesten. Onder aanvoering van de marsmuziek van de onduidelijke band van Atta Kwassi maakt het bonte gezelschap een ronde door de fabriek en geen mens snapt hoe het ooit mogelijk zal zijn dat er op een goede dag ergens een paar druppels olie uit al die rotzooi te voorschijn zullen komen.

   De ware reden voor het feest is dan ook een heel andere dan het zogenaamde slagen van de ‘Operatie  Product’ en het zichtbaar worden van de eerste resultaten. Meer dan duizend grote en kleine ondernemingen moeten van de grond komen en daarvoor is geen stuiver beschikbaar. Het eerste jaar zal weinig geld vrijkomen. Wonder boven wonder is de goudvoorraad van de Javasche Bank uit handen van de Jappen gebleven en met medewerking van de Nederlandse Regering en hun kontjongens op de banken en de hulp van  een zwerm internationale oplichters, voorkennisspécialisten, louche accountants van beroemde kantoren, gauwdieven en bedriegers op groot formaat, weet men die zonder al te grote negatieve schokgolven voor het internationale beursgebeuren, op de grote markten van de hand te doen voor de geliefde groene papiertjes met de portretten van de Amerikaanse presidenten! Dat is het ‘Doel waarnaar wij streven!’ En dat speelt de band van Atta Kwassi uit een gevonden en met de hand overgeschreven muziekboekje van de vooroorlogse Rooien. De maatschappij van meneer van Vlaanderen heeft bij de goudtransactie een flinke vinger in de pap en is voor een paar jaar uit de brand. Dan kan er wel een feestje op overschieten!

   Het feest binnen in de zaal  wordt geopend door meneer van Vlaanderen die een tiental velletjes papier te voorschijn haalt om aan de feestrede te beginnen. Weet de man niet beter of is het om zijn vrienden op de kast te jagen? Als hij aan het tweede velletje begint breekt de pleuris en de opstand der horden uit aan de tafels van de planters en zelfs de doorgemoessonde preses kunnen de kokende heethoofden niet meer tot bedaren krijgen. De olieboormeesters gaan te keer als de niet meer af te sluiten losgeslagen, onder hoge druk spuitende en fel brandende putten uit hun slechtste dromen.  In alle paniek denkt de oppermandoer het sein waar te nemen om het uitserveren te laten starten en de stroom van bedienden is niet meer tegen te houden. Voor iedere twee gasten een djongos of een bijzonder schattige Sarina om aan alle wensen en verlangens te voldoen. Schalen vol met de meest exquise producten van Toko Oen en de ingeschakelde onderaannemers. In korte tijd staat alles vol en de tafels beginnen over te stromen.

    De europese voorvaderen van het aan de dis verzamelde schorem en uitvaagsel  hebben hier in de loop der eeuwen een hoog ontwikkelde eetcultuur op weten te bouwen. En de erfgenamen gedragen zich zoals het in deze rijke cultuur behoort. Krijn komt tot de ontdekking dat echt genieten van een rijsttafel een grote kunst is. En de heren verstaan de kunst van het genieten. De Kama Sutra heeft de regels voor het bedrijven van de Liefde tot in de hoogste luststadia, de regels voor het opbouwen van een smakelijk hapje op het bord met eerst een laagje gestoomde rijst als basis voor een kunstwerk zijn  in den beginne even ondoorgrondelijk als de wegen des Heren.

    Maar Meneer Olivier, van een onderneming die de fel betwiste merknaam MEX-oil voert,   heeft oog en bewondering gekregen voor de goede smaak op het gebied van sigaren van  Krijn en helpt hem een handje bij het uitkiezen van de beste schaaltjes. Het is niet vlug naar de zin van meneer en hij laat een paar mensen van Toko Oen opdraven om naar zijn verlangens een paar aparte dingetjes te kokkerellen. Het gaat uren en uren door met de gamelan op de achtergrond en heel langzaam begint de stemming te veranderen.

    De heren planters hebben tegen middernacht genoeg naar binnen gewerkt, mopperen over het gebrek aan bruikbare dames en zetten het uit pure frustratie  op een zuipen in een adembenemend tempo. De tafelpreses zien dat ze aan de verliezende hand zijn en laten het schip maar aan de golven over. Het is bloedheet, de eerste kenteringsbui breekt onverwachts los en de regen dondert neer op de golfplaten dakbedekking. Alles luid juichend en hossend naar buiten in de stromende regen en dampend weer naar binnen om op te drogen. De goed gekoelde champagne is nu aan de beurt en  het lawaai van de knallende kurken wordt versterkt met schoten uit de Baretta’s door het dak. Heerlijke stralen regenwater om de zatlappen af te koelen kletteren uit tientallen gaten naar beneden. Voor het afkoelen uitwendig wordt ook (Kir) royaal met magnums champagne en flessen zwaar Anker over de verhitte koppen gespoten en het gezonde verstand van de massa is nergens meer te bekennen.

    Ze verzinnen de gekste dingen en het is maar goed dat je met een Baretta geen Russisch roulette kan spelen! Het is nu tijd voor een echt oud Hollands planters vermaak, veel gedaan maar altijd weer een succesnummer! Midden in de tropen sneeuwballen gooien! Dat gaat prima met de gestoomde  rijst, die in een dikke laag midden op de tafels ligt, lekker klevend gemaakt met de sausjes en wat er nog meer voor kan dienen. De beste gangmakers staan boven op de tafels en jutten de boel nog meer op door grote stukken meloen en papaja overal heen te smijten en te plenzen met de grote schalen vruchtenbowl. Al honderd keer gedaan en tien keer beschreven in de boeken van onze beroemde literatoren en steeds weer schitterend mooi!

    De bedmeiden van de baas krijsen en gillen als ze languit op een tafel worden ingewreven met een mengsel van soep, kleefrijst, en drie kleuren pudding en later weer netjes met bier en champagne van onder tot boven worden afgewassen. IJsblokjes worden gebruikt om op een paar strategisch belangrijke punten de nodige accenten aan te brengen!  Ze zijn niet verlegen maar bedanken voor een honderdje premie voor een simpel kunstje met een pisang! Het moet wel netjes blijven voor meneer van Vlaanderen! De  gesneuvelde bierlijken worden afgevoerd en het feest gaat uit als de bekende nachtkaars.

    Krijn en zijn maten hebben de slag overleefd en zorgen dat meneer de G. en het nieuwe vriendje op hun bedjes komen. Meneer van Vlaanderen valt zielsgelukkig tussen zijn nieuwe bedmeiden met zijn duim in de mond en opgetrokken knietjes in slaap.  Oppassen en dagen tellen, opblijven tot het licht wordt en de jongens van de compie weer op de been zijn. Een halve dag uitslapen en de volgende middag is het weer feest. Maar dan voor de gewone nette mensen.