Verhalen door:
Hoorspel / Luisterboek
|
Geugten J.E. van der - Biografie 1
BIOGRAFIE Uit naam van De Almachtige zou ik graag mijn biografie in de Pencak Silat openbaar willen maken en gelijktijdig als een soort levenservaring met anderen willen delen. Ik ben geboren op 28 maart 1939 in een klein dorp (desa) genaamd Purworejo (Midden Java) in Indonesia. Ik ben de oudste zoon van wijlen John Edward van der Geugten en van wijlen Hendrika von Haack.  Ik werd groot gebracht door mijn oma, van moeders kant, Saminah die in 1960 in Surabaya (Oost Java) overleed. In mijn dagelijkse leven werd ik opgevoed als een Javaanse jongen met de Javaanse en Indonesische taal die de sawahs (rijstvelden) als speel-plaats koos. Kikkers laten racen en krekels laten vechten, dat deed ik bijna iedere dag. Mijn oma was streng in haar geloof (moslim). Ik moest dan ook de leer van de moslim onder de knie krijgen, zoals het bidden (sholat) en ik moest ook vasten (puasa) tijdens de vastenmaand (ramadhan). Van het dorp Purworejo zijn wij, door werkomstandigheden van vader, verhuisd naar Semarang, een plaats ten noorden van Midden Java, Hawa 5 huisnummer 5. Wij woonden daar met z’n vieren in een piepklein huisje, maar aan ruimte geen gebrek, omdat er een grote tuin was. Vader werkte toen in een schoenenfabriek. Toen kwamen de Japanners. Tijdens de Japanse bezetting (1940 tot 1945) was vader geïn-terneerd en ik zelf, moeder en mijn oma werden in een vrouwenkamp gezet. Want vluchten help niet meer dus zaten we opgesloten in een Japanse kamp achter prikkeldraad. Op de dag van de soevereiniteit (vrijheid) van Indonesia, 17 augustus 1945, gingen we terug naar Surabaya. Vader heeft een baan bij de politie als hoofd van een politiekazerne en wij wonen ernaast aan de Jalan Koblen 5. Maar daarvoor wonen wij jarenlang in de politie kazerne.  Ik was toen opgegroeid tussen hele stoute kinderen (anak kolong). Het woord kolong betekent eigelijk "een ruimte onder je bed". Als stoute kinderen iets hadden uitgehaald dan kregen ze een pak slaag met een rotanstok van ongeveer 50 centimeter lang en een vinger dik. En om je te beschermen kroop je dan onder die ruimte van je bed om maar niet geraakt te worden. En meestal was de rotanstok net te kort om je te raken. In het jaar 1945 toen ik zes jaar oud was begon ik met de Pencak Silat en werd door mijn vader zelf onderwezen en daarna naar een echte leraar (guru) naar een Pencak Silat school gestuurd. Deze school was in de politiekazerne waar mijn vader als sportinstructeur bij de politie heel wat zelfverdedigingssporten gaf. Eens had ik een grieperig gevoel en geen zin om te trainen. "Goed," zei vader "maar wil je wel een glas water voor mij halen?" Ik zei ja en haalde een glas water voor hem. Toen zei vader:"Als je nog kan lopen om een glas water voor mij te halen dan kan je ook trainen." Ik durfde hem niet tegen te spreken en toen moest ik wel trainen. Einde deel 1 Creatie datum : 11/01/2008 @ 18:50 Reacties op dit verhaal
| Zoeken
Bezoekers 01-01-2008
1283137 Bezoekers 2 Bezoekers online TopArtikelen
| ||||
Eijgelsheim Eric
Documentaire films
Print preview
Print deze pagina
Boven 
