De vlucht - deel 3
De vijf zwaarbeladen dogkars rijden langs de gevangenis, het gevaarlijkste trajekt van de reis.
Bewerker herinnert zich dat sommige inlanders ketenen droegen.
Gelukkig gaat de rit niet door de winkelstraat van Weleri waar rampokkers alle toko's kort en klein hebben geslagen.
Besokor: er bestond een stoomtramlijn Weleri-Besokor.
Zoals vermeld is de afstand ongeveer 10 km.
Een foto uit 1941 van Everts geroofde fietsje heeft de oorlog overleefd en is nog in familiebezit.
De stationschef van Besokor die aan de weg woont in een net kamponghuis en Hollands spreekt, nodigt ons in zijn huis uit.
Wij betalen intussen de dogkars: f.15.- per stuk.
Na enig beraadslagen komen we overeen om te voet naar de onderneming van Bolt te gaan.
We zullen proberen voor tante Do een draagstoel te krijgen en verder koelies voor de handbagage.
De stationschef zal het voor ons regelen, belooft hij.
Zijn vrouw komt ondertussen met gekookt water om te drinken; van inlanders buiten bestellen we degans om te drinken.
Als de draagstoel klaar is en de koelies aanwezig gaan we verder.
De kleine Gerard en Christien worden in een slendang gedragen.
Gerard door een koelie onder luid gebrul, Christien door Marie.
1942: vluchtroute Kendal-Weleri-Besokor-Soekaredjo-Goenoeng Prahoe
Flip Levert 1942, de hoofdadministrateur
De besaran co Siloewok Sawangan