Leo doet een vreemde ontdekking, roept zijn maten bij elkaar en het gemis van Charles met zijn contacten op het Brigadecommando wordt bijna rampzalig. Uit de spullen van Leo zijn de foto’s en de documentatie van die gluiper van een Jan-Willem, de Paraluitenant verdwenen. En Ecco, een vlugge Javaanse jongen uit de betere standen, die voor oppasser, informant en duvelstoejager van Leo speelt,  is gelijk ook al nergens meer te vinden. Ecco is al  bijna een jaar bij de troep. Krijn heeft de knaap nooit goed vertrouwd. Veel te bij de hand, hoog ontwikkeld en naar eigen zeggen de zoon van een vermoorde ambtenaar van het binnenlands bestuur. Eén van de vele duizenden slachtoffers van Generaal Suharto, deze schurk is al heel vroeg voor zichzelf  begonnen en reeds nu iedere denkbeeldige tegenstander van veel later al bij voorbaat uit de weg ruimt. Ruzie met z’n moeder en weggelopen en ondergedoken bij de batterij. Leo speelt voor vader van Ecco en is onder de indruk van de grote intelligentie van de jongen. Er speelt nog wel meer, maar daar heeft Krijn geen boodschap aan en als Leo Ecco erg lief vindt dan moet hij dat zelf maar weten. Ecco spreekt perfect Hollands, kent precies de weg in de spullen van Leo en weet overal veel te veel van.  Als Leo een beetje over het verlies van Ecco heen is  en de mannetjes van de Politie van de assistent-Resident  ook van niks meer weten gaan er een paar lichtjes branden. Ecco is  volgens Leo altijd te vertrouwen geweest. De batterij heeft een kleine groep van informanten en Leo heeft een paar keer een valletje voor Ecco opgezet maar hij is nooit te betrappen geweest op het doorspelen van informatie. Maar in dit geval is er iets wat niet klopt. De foto’s en documentatie zijn ergens aan de andere kant  voor nodig. De Siliwangi van onze vriend Nasution heeft ook z’n vriendjes overal. Na lang wikken en wegen besluit de matenclub de zaak op z’n beloop te laten en maar af te wachten wat er gaat gebeuren. Het is eigenlijk alleen maar lastig, alle originelen zijn veilig in Holland. Krijn is benieuwd of en hoe zijn oude “maatje” op zijn platte bek gaat!

    Jan-Willem heeft twee jaar geleden een paar extra gevaarlijke vijanden bij de Siliwangi gemaakt door een perkara met een vrouwtje van een hoge officier van de Siliwangi in het gevangenenkamp op Tjimahi. Heel simpel, proberen het prachtige vrouwtje plat te krijgen door te dreigen met het mishandelen of erger van haar man in het krijgsgevangenenkamp. Nog net op tijd is het onwillige ‘vriendinnetje’ veilig ondergedoken. Heel ingewikkeld, veel geld, de eer van een Javaan, later chantage van een stel officieren van de Siliwangi, een paar vermoorde Chinese geldschieters. De grootste Chinese gangsterbende begint ook al veel  last te krijgen van de Para-luitenant. Jan-Willem heeft een geweldige machtspositie opgebouwd als maffiabaas, met alles wat daarbij hoort. Maar langzaamaan groeien de zaken hem boven het hoofd. De officierenclub van de Siliwangi begint, ook nog om een dozijn andere redenen, het zat te worden en maakt plannen om Jan-Willem uit de weg te ruimen. Niemand durft generaal Nasution te passeren, de grote baas. Deze heeft altijd verboden om lui zoals Jan-Willem te liquideren of te laten ontvoeren, uit angst voor de wraak van de KST met honderden doden en alles in de hens als gevolg. Maar de druk op de in wezen goedmoedige man wordt zo groot dat hij met een heleboel restricties toestemming geeft om wat aan de zaak te doen. Het is ook een goede manier om vriendje Suharto de wind uit de zeilen te nemen. De machtsstrijd moet kost wat kost in het voordeel van Nasution  blijven. Na een jaar voorbereiding is een bijzonder plan klaar om Jan-Willem te pakken te nemen. De foto’s van Leo zijn maar een bijkomstigheid, ze dienen voor informatie van de ontvoerders en het is eigenlijk niet zo’n slimme zet. Alleen maar een vergroot risico, het gevaar van perfectionisten en uitslovers speelt zelfs in deze hoog ontwikkelde intellectuele kringen mee. Nasution is wel overtuigd geraakt  en over de streep getrokken door het toegespeelde dossier van Leo. Via via krijgt Leo een seintje dat hij zich nergens dik over hoeft te maken en dat al zijn spullen netjes opgestookt zijn.

   Af en toe heeft Jan-Willem genoeg van alle gelazer om zich heen, geeft de eeuwige Dardanellen een paar dagen vrijaf en duikt met een vriendinnetje onder in een chalet met zwembad en alles er op en aan, eigendom van een  duistere relatie in de buurt van Bogor. De ondergang van Jan-Willem wordt georganiseerd door de onfeilbare denktank  van Nasution.  Hier loopt hij als een rat in de perfect opgezette val. Het chalet is alleen maar te bereiken over het terrein van een zwaar bewaakte onderneming. Alles zonder slag of stoot, het personeel van het chalet en  zelfs de vriendin horen bij de organisatie. Het tijdpad valt samen met de mislukte coup in Bandung en vier dagen te laat komt de baas van de KST pas achter de verdwijning van Jan-Willem. De chef is zo wijs om de hele zaak stil te houden, de gevolgen zouden niet te overzien zijn. Totaal losgeslagen moordenaars gekte bij de KST, de straten vol lijken en heel Bandung en de naaste omgeving in lichterlaaie!

   Voor Jan-Willem nemen de gebeurtenissen een loop die niemand ooit zou kunnen verzinnen! De grootste en rijkste en alom meest gevreesde Chinese bende heeft via het absoluut sluitende netwerk lucht gekregen van de ontvoering en biedt  een ruiltje aan voor wat de Siliwangi maar wil hebben. Ze hebben zelf nog een heel speciaal appeltje met de twee sterren luitenant te schillen, stom van Jan-Willem om Chinese racketeers te belazeren. Het vloeien van Chinees bloed roept altijd niet meer te keren onheil op. En dat schillen gebeurt op een zeer oude en vertrouwde Chinese manier volgens een duizend jarige cultuurvorm.

    Dit Hogeschoolwerk is ontwikkeld door de geleerden van de Hang of wie weet wat voor Dynastie. Speciaal voor familieleden van de Goddelijke Keizer, die Hem op een stomme manier hebben bedot of van plan waren een coup te plegen. Wurgen, ophangen of de kop afhakken is veel te grofstoffelijk, deze heren krijgen een zeer delicate behandeling. Vergeleken met de Chinese ingreep op het onderhavige slachtoffer is een operatie van een moderne neurochirurg met geavanceerde apparatuur lomp hak en breekwerk, met onverantwoorde risico’s! De eeuwenoude technieken worden aangevuld met de nieuwste vindingen uit de moderne pharmacologie! Het gebeurt in een makkelijk pandje, vlakbij het chalet.

   De eerste dag wordt besteed aan de mentale voorbereiding van Jan-Willem en een uitvoerige bespreking van de te verrichten handelingen. Alle te gebruiken toestanden worden op een kaalgeschoren kat gepraktiseerd, meneer krijgt een prima galgenmaal en een slaapdrankje om de volgende dag goed uitgerust en  fit te zijn.

   De werktuigen zijn van zeer fijne keramiek gemaakt, geraffineerd twaalfvoudig omgesmeed Japans messenstaal, geslepen door een hoogbejaarde meester of  bestaan uit uiterst scherpe en harde scherfjes lavaglas in een makkelijk houdertje. Eerst de exploratie en het  veilig stellen van de bloedsomloop en pas daarna komt het zenuwstelsel op uiterst subtiele wijze in behandeling en de pijn effecten worden zorgvuldig gedoseerd en op de persoonlijkheid van de patiënt afgestemd! Het gaat allemaal even gemakkelijk. De motoriek van Jan-Willem is door een paar effectieve ingrepen in het centrale zenuwstelsel al voor een groot gedeelte uitgeschakeld. Alles tot in de finesses uiterst verfijnd tot in de Jing en Jang méridianen van de accupunctuursystematiek ter versterking van de eerder opgewekte grovere effecten. Enigszins te vergelijken met wat chirurgen eufemistisch postoperatieve pijnsensaties noemen! Maar dan een factor honderd groter.  Flauw vallen of andere laffe réacties worden niet getolereerd en effectief met een delicaat cocktailinfuus en andere doeltreffende hulpmiddelen bestreden. Verbale geluidsoverlast door de patient wordt beperkt met een trucje met de stembanden waar de beste KNO dokter nooit op zou komen! Ook aan de intieme irrigatie en afvoer is gedacht om er geen gore stinkende smeerboel van te maken en het klokt en klikt met regelmatige tussenpozen door de slangetjes in de opvangpotjes! Tussen door een laatste hersenspoeling met ruime toepassing van geest en bewustzijnsverruimende middelen met een fijnzinnig voorgedragen bloemlezing uit de avonturen van Jan-Willem  en alle bloederige werken door hemzelf of in zijn naam verricht over de laatste jaren. Na zes uur  is het gebeurd en gaan de stekkers en slangen  er uit!

   De volgende uren werken de geleerden de boel en het verlanglijstje van de Siliwangi netjes af. De vinger, die de trekker zo goed heeft bediend, wordt een souvenir ter attentie van de baas van de KST, diverse onderdelen van het erotische speelgoed in  luxe flacons op lekker ruikend sterk spul  met een strikje voor een paar vriendinnen, de hypophyse gaat naar Nasution en de hersenen zijn voor de  de nieuwe Universiteit van Sukarno. Niemand wordt vergeten. De bekende Papua korporaal van de KST krijgt het linkeroor van zijn luitenant. Compleet met het in goud gevat opalen knopje precies in de wijnrode kleur van de paracap.   Hij weet er niet goed raad mee en het is nog wel voor zijn indrukwekkende verzameling. Het lullige koperdraad is ondertussen vervangen door een soort  gouden bedelkettinkje met miniatuur karabijnhaakjes. De oortjes zelf zijn zo goed geprepareerd en gekrompen door een bijzondere vakman tijdens een verlof thuis in Papua-land dat ze blinken als het schapenleer van een echte Chesterfield-bank.  De rest van Jan-Willem gaat in een badje van zoutzuur. Veel later in Holland krijgt Leo een Baretta in een kostbaar doosje per particuliere koerier. In het ivoor op de kolf JW. En op een mooi visitekaartje de groeten van Ecco, veelbelovend  cadet op de nieuwe Militaire Academie van de Republiek Indonesia in Bandung. Hij zal het later nog heel ver brengen, als adjudant van Suharto, de moordenaar van zijn vader. Jammer genoeg gokt hij verkeerd bij de grote generaalscoup en dat kost hem de kop. 

   Niet alleen de wegen van OLH zijn ondoorgrondelijk. Leo en Krijn krijgen het wetenschappelijk verantwoord verslag van de op Jan-Willem toegepaste Chinese vergeldingsactie en zijn er een beetje verlegen mee. Gewoon een kogel door de kop van meneer volgens zijn eigen methode was meer dan genoeg geweest. Onze gele soortgenoten hebben zo hun eigen waarden en normen.